Vivimos nun momento histórico onde cada vez descóbrense máis enfermidades grazas ao avance da ciencia e a medicina. Isto resúltanos totalmente efectivo para realizar a detección precoz de enfermidades, darlles un diagnóstico e un tratamento adecuado. Con todo, é neste contexto onde se ten que ter especial coidado no ámbito da infancia e da adolescencia, debido a que realizar diagnósticos equivocados pode levar a xerar grandes problemas na vida dos nosos/as fillos/as. Un exemplo claro é o concepto de TDH versus multitarefa.

Que é a multitarefa?

Empezamos falando sobre a multitarefa como un factor que poderiamos afirmar tranquilamente que se atopa na vida de moitas persoas e idades diferentes, podendo variar moito segundo como te tomes a vida, o tipo de traballo que teñas ou o lugar onde vivas.

É un concepto que tradicionalmente se coñecía só no ámbito da informática, facendo referencia á capacidade que ten un ordenador de realizar varios procesos á vez, é dicir, que poidas enviar un email, mentres escoitas música e á súa vez esteas a eliminar unha chea de fotos dun cartafol antigo dos teus documentos.

Actualmente isto resulta moi exemplificador para falar sobre o concepto de multitarefa nos/as nenos/as, nun mundo onde os estímulos son constantes en todas as esferas e cada vez esixen máis inmediatez en consumilos. Un/unha rapaz/a pode estar escribíndose un WhatsApp co seu amigo/a, buscando información na internet para facer un traballo do colexio e á súa vez estar nunha partida dun videoxogo online chateando con outros/as xogadores/as.

niños multitarea

Fonte: MED-EL

Esta situación que a primeira ollada pode parecer tan normal, é quizá se a examinamos con maior determinación contraproducente para os nosos fillos. Hai estudos que afirman que a multitarefa tamén pode ter un impacto negativo na aprendizaxe. Mayer e Moreno (2003) na súa investigación demostran que os seres humanos temos unha capacidade finita de procesos cognitivos e que estes procesos poden ser sobrecargados, unha vez ocorre isto non se pode producir un procesamento e aprendizaxe máis profunda.

Outro interesante estudo realizado por Sanbonmatsu (2013) revelou que as persoas que realizan varias actividades ao mesmo tempo “son menos capaces de bloquear as distraccións e concentrarse nunha tarefa específica e única”, e tamén relacionou a impulsividade e a necesidade de buscar sensacións coa propensión para realizar accións simultáneas.

Problemática co diagnóstico do TDH

É neste panorama no que podemos entender que os nosos/as fillos/as poden verse envoltos en procesos de multitarefa xa sexa pola cantidade de estímulos constantes aos que están expostos ou doutra banda debido a trazos comúns nos/as nenos/as como a  impulsividade, producíndose así unha situación de vulnerabilidade. Nesta liña podemos confundir a multitarefa co diagnóstico do TDH, como xa viñamos dicindo ao principio do post co crecemento das investigacións médicas. O TDH é unha enfermidade que se veu diagnosticando a moitos nenos e nenas nos últimos anos.

Segundo Abad, Ruiz, Moreno, Ferreiro e Suay (2013) o TDH é un trastorno por déficit de atención con hiperactividade, onde os individuos presentan alteracións tanto nos seus mecanismos de atención como nos seus procesos de control inhibitorio (impulsividade e hiperactividade), que teñen diferentes efectos nos seus logros académicos,  socioemocionales e de comportamento.

diferencias multitarea tdh

Fonte: Lifeder

Entón ben, se as persoas que teñen TDH presentan estas características poden ser perfís propensos a ser multitarefa? Ou ben segundo o contexto que presentamos sobre a multitarefa, poden ser moitas persoas sans, que por verse sometidas a eses procesos diagnostíqueselles TDH?

Ante este dilema existen individuos como o psicólogo Knobel Freud que afirma que o TDH non existe e que non é ningún trastorno senón unha invención da nosa estrutura social.

Esta afirmación pode acender a chama na comunidade científica, pero á súa vez podería alertar ás comunidades educativas e psicolóxicas da imperiosa situación que estamos a vivir. É certo que non podemos ter unha resposta definitiva ante esta situación, pero si é necesaria a concienciación sobre a mesma e o estudo de cada caso de forma particular para elaborar un bo diagnóstico.

 

Bibliografía
  • Abad, L., Ruiz R., Moreno, F., Herrero,  R. y Suay, E. (2013). Intervención psicopedagógica en el trastorno por déficit de atención/hiperactividad, 57(1), 193-203. doi:10.33588/rn.57S01.2013290
  • Junco, R. y Cotten, S. (2011). Perceived academic effects of instant messaging use, 56(2), 370-378. doi:10.1016/j.compedu.2010.08.020
  • Sanbonmatsu, D., Strayer, D., Medeiros, N. y Watson, J., (2013). Who Multi-Tasks and Why? Multi-Tasking Ability, Perceived Multi-Tasking Ability, Impulsivity, and Sensation seeking, 8(1), 1-8. doi:10.1371/journal.pone.0054402